Sześć zasad suwerenności żywnościowej: żywność dla ludzi, szacunek dla producentów żywności, lokalizacja systemów żywnościowych, oddawanie władzy ośrodkom lokalnym, budowanie wiedzy i umiejętności, współdziałanie z Naturą.
1. Żywność dla ludzi – suwerenność żywnościowa to prawo wszystkich ludzi do zdrowej, odpowiedniej i wystarczającej żywności, włączając w to głodnych, dotkniętych konfliktami zbrojnymi i marginalizowanych.
To prawo jest najważniejszą osią polityki żywności, rolnej, hodowlanej i połowowej.
Suwerenność żywnościowa odrzuca system, w którym żywność jest tylko kolejnym towarem lub jedną z części składowych międzynarodowego agrobiznesu.
2. Szacunek dla producentów żywności – SŻ docenia pracę i prawa wszystkich drobnych producentów żywności i pracowników rolnych zapewniających nam pożywienia oraz wspiera ich wobec systemu który pozbawia ich środków do życia, uznając za nieopłacalny anachronizm.
3. Lokalizacja systemów żywnościowych – SŻ zacieśnia kontakt między producentem a konsumentem; oddaje im decyzyjność i kontrolę nad własnym rynkiem żywności; wspiera producentów w walce z cenami dumpingowymi; ochrania konsumentów przed niezdrowym jedzeniem złej jakości, również głodnych zdanych na pomoc państwową; opiera się strukturom rządzącym, które są zależne i promują niezrównoważony i niesprawiedliwy handel międzynarodowy, oddając kontrolę odległym i bezosobowym korporacjom.
4. Oddawanie władzy ośrodkom lokalnym – SŻ przywraca kontrolę nad zasobami i ziemią lokalnym producentom żywności oraz respektuje ich prawa; oddaje im prawo do użytkowania tych zasobów w społecznie i ekologicznie zrównoważony sposób, który zapewnia przetrwanie bioróżnorodności; uznaje lokalne interesy regionów, które podzielone są przez administracyjne granice państwowe; wspiera i pośredniczy w konfliktach interesów różnych lokalnych grup i sektorów, również w konfliktach z prawem państwowym; odrzuca prawną prywatyzację zasobów oraz ograniczenia komercyjnych umów i praw własności intelektualnej.
5. Budowanie wiedzy i umiejętności – SŻ rozbudowuje umiejętności i lokalną wiedzę producentów żywności i ich lokalnych organizacji, które zachowują i rozwijają zlokalizowane systemy produkcji i zbiorów oraz nimi zarządzają ; rozwija odpowiednie badania i dba o przekazanie wiedzy kolejnym pokoleniom; odrzuca technologie, które zagrażają tym wartościom, jak np. inżynieria genetyczna.
6. Współdziałanie z Naturą – SŻ używa darów natury w zróżnicowanej i nieinwazyjnej produkcji agroekologicznej, która maksymalizuje własny wkład w ekosystem oraz poprawia jego wytrzymałość i zdolność do adaptacji, szczególnie wobec zmiany klimatu; usiłuje uleczyć Planetę tak, aby Planeta mogła uleczyć nas; odrzuca metody i praktyki, które szkodzą ekosystemom, takie jak intensywne uprawy monokulturowe, fabryki zwierząt i destrukcja zasobów rybnych, jak i inne metody produkcji przemysłowej, które szkodzą środowisku i przyczyniają się do globalnego ocieplenia.