W Derio w Kraju Basków rozpoczyna się właśnie trwająca cały tydzień VII Międzynarodowa Konferencja La Via Campesina. Pod hasłem „Karmimy naszych ludzi i budujemy ruch, by zmieniać świat” spotka się tam ponad 600 delegatów z całego świata.
W konferencji po raz pierwszy biorą udział przedstawicielki drobnych rolników z Polski, Edyta Jaroszewska-Nowak, członkini zarządu zachodniopomorskiego stowarzyszenia rolników ekologicznych Ekoland i Joanna Bojczewska, rolniczka i działaczka chłopska z Małopolski.
Lądując w Bilbao jednym samolotem z Ramoną Dominicloulu, rumuńską aktywistką z organizacji EcoRuralis, która gościła już w Polsce i towarzyszyła polskim rolnikom na różnych etapach w procesie negocjacji przystąpienia do LVC, delegatki ze wschodniej Europy zostały powitane przez organizatorów wraz z delegacjami z Indii i Nepalu i przewiezione do pobliskiego Derio, gdzie w gmachu Old Seminary odbywać się będą wszystkie spotkania tego tygodnia. 17.07 zakończyło się tu dwudniowe Międzynarodowe Zgromadzenie Młodzieży (Youth Assembly), podczas którego tworzono zręby międzynarodowej sieci szkoleń z zakresu agroekologii i dyskutowano o formach aktywizmu, jakie może i chce podejmować młodzież.
Jednocześnie tego samego dnia rozpoczęło się dwudniowe Międzynarodowe Zgromadzenie Kobiet. „Nie ma kobiet, nie ma pożywienia” – skandowały rolniczki i chłopki z kilkudziesięciu krajów całego świata podczas sesji otwierających spotkanie. W trakcie Mystica, zwyczajowej ceremonii powitalnej, odegrana została pełna trudności droga, jaką muszą przebyć żywicielki, kobiety uprawiające żywność na całym świecie, by nakarmić swoją ludność. Niosąc kosze pełne produktów z własnej ziemi, konfrontowały się z przemocą, dyskryminacją, brakiem edukacji i personalizacjami innych trudności, pochodzących również ze swoich własnych ziemi.
Prezentacje przedstawicielek różnych podregionów międzynarodowej struktury La Via Campesina stanowiły główną część panelu otwierającego spotkanie i opowiadały o zmianach i wydarzeniach w danych regionach w ciągu ostatnich czterech lat, od czasu ostatniej konferencji LVC w Indonezji w 2013 roku (konferencje odbywają się stale od 1993 roku w Belgii, poprzez Meksyk w 1996, Indie 2000, Brazylię 2004 i Mozambik w 2008). Interesujący i bardzo szeroki jest przekrój wyzwań i aktualnych wątków poruszanych przez delegatki globalnej społeczności LVC. .
W Europie kobiety borykają się z brakiem uznania dla swojej pracy w domu, z przemocą domową i handlem kobietami.
W Afryce mają utrudniony dostęp do ziemi oraz rynków. Stanowią siłę roboczą dla rolnictwa nie mając jednak wpływu na politykę rolną. Jedynie w Zimbabwe udało się wywalczyć kobietom prawo dostępu do ziemi. Zawłaszczanie i grabież ziemi na potrzeby przemysłowego rolnictwa prowadzi do wysiedleń.
W Azji duża część rolnictwa jest niezmechanizowana i dużą część pracy rolnej wykonują kobiety. Utrzymując z trudem gospodarstwa rodzinne zadłużają się i zaciągają kredyty. Zdarza się, że nie mogąc ich spłacić, popełniają samobójstwa. Na Sri Lance organizuje się spółdzielczy ruch kobiet, które żyjąc tam od pokoleń, są znawczyniami gleby o trudnym, nadmorskim profilu uprawnym.
W Nepalu kobiety walczą o przewagę perspektywy drobnego rolnictwa w legislacji państwowej.
W Afryce Zachodniej mleko pochodzenia zwierzęcego jest ważnym źródłem dochodu, wypieranym obecnie przez przetworzone mleko w proszku.
W Ameryce Północnej, kobiety migrantki pracujące w rolnictwie pozostają jednymi z najbardziej narażonych na przemoc i dyskryminację.
W Korei i Japonii dokonuje się zmian w konstytucji umożliwiających wysyłanie wojsk do krajów ościennych. Patriarchat w kulturach Azji pozostaje znaczącą barierą dla ich organizacji.
W Kolumbii, Ameryce Południowej i Centralnej odbywają się szkolenia aktywistów aby brali udział we współtworzeniu legislacji krajowej. Powstają szkoły dla kobiet liderek.
W Chile, organizuje się kampanie sprzeciwu przeciw agrochemii, przeciw dobitnie wskazanym korporacjom, np. Monsanto, kampanie za reformą rolną.
Najczęściej pojawiającym się problemem była kwestia przemocy wobec kobiet, podkreślana również jako jeden z najpoważniejszych problemów współczesnego świata.
Warto zauważyć, że w Polsce, w województwie Zachodniopomorskim liczba kobiet dotkniętych przemocą domową w środowiskach wiejskich przekracza 70%.
Jutro drugi dzień konferencji i próba wypracowania zrębów wspólnej strategii działania i przeciwdziałania na kolejne 4 lata.
Spotkanie odbywa się pod wspólnym przesłaniem:
„Jestem rolniczką, chłopką pracującą na ziemi, przechowuję nasiona, dbam o zwierzęta i glebę. Wytwarzam żywność w harmonii z Matką Ziemią, dostarczam dobrej i bezpiecznej żywności.”
więcej zdjęć i relacji na stronie https://viacampesina.org/en/