Postulujemy zmianę sposobu produkcji i konsumpcji żywności. Wspieramy takie systemy produkcji żywności, które w przyszłości będą mogły zapewnić zdrową żywność wszystkim mieszkańcom Europy. Główną cechą tych systemów jest odporność na czynniki zewnętrzne, a także dbałość o bioróżnorodność, zasoby naturalne i dobrobyt zwierząt.
(Europejskie Forum Nyéléni, Deklaracja Suwerenności Żywnościowej, 2011)
Dominujący w Europie przemysłowy model produkcji żywności jest kontrolowany przez korporacje. Opiera się na monokulturach, patentowaniu nasion i ras zwierząt hodowlanych, oraz powszechnym stosowaniu sztucznych nawozów i chemicznych środków ochrony roślin. Wielowymiarową dysfunkcyjność tego modelu widać m.in. w rosnącym poziomie szeroko pojętego niedożywienia na świecie. W Europie wciąż przybywa osób otyłych (niedożywionych jakościowo), za to w innych regionach zwiększa się liczba głodujących (niedożywionych ilościowo oraz jakościowo).
Przemysłową produkcję żywności w obecnej formie napędza niesprawiedliwe i nieskuteczne prawo. W efekcie drobni lokalni rolnicy tracą kontrolę i dostęp do podstawowych zasobów naturalnych, takich jak ziemia i woda, a hodowla zwierząt ograniczana się do wielkich farm przemysłowych.
Ruch Nyéléni Europe promuje ideę Suwerenności Żywnościowej, a w jej ramach realny, oparty na agroekologii, alternatywny model uprawy oraz dostarczania żywności mieszkańcom Europy. Na całym kontynencie my, przedstawiciele tego ruchu, walczymy o prawa drobnych producentów żywności, rozwijamy i wspieramy lokalne systemy żywnościowe, wymieniamy się nasionami i pracujemy nad poprawą żyzności naszych gleb. Działamy na rzecz zwiększenia odporności lokalnych systemów produkcji żywności oraz związanej z nimi sieci relacji między ludźmi na czynniki zewnętrzne, takie jak spekulacje i kryzysy na rynku żywności, niesprawiedliwa dystrybucja żywności czy zmiany klimatu. Stanowczo sprzeciwiamy się tzw. „offsetowym” rynkom, których celem jest kompensowanie negatywnej działalności człowieka na środowisko, np. poprzez emisję dwutlenku węgla czy niszczenie bioróżnorodności, w miejscu innym niż to, gdzie doszło do zaburzenia równowagi ekosystemu.
Powinniśmy podtrzymywać i umacniać lokalne kultury związane z uprawą, przetwarzaniem, spożywaniem i przechowywaniem żywności, a także politykę publiczną, która przywraca relacje pomiędzy producentami i konsumentami żywności.