Dzień 2. światowego zjazdu La Via Campesina należał również do kobiet rolniczek i traktował o ich sytuacji w społecznościach lokalnych na świecie.
Odbyły się dwie sesje dyskusyjne – w pierwszej uczestniczki i uczestnicy rozmawiali w zróżnicowanych, mieszanych grupach, druga sesja odbyła się w grupach regionalnych.
Głównym celem rozmów było omówienie politycznego udziału kobiet w życiu społeczności lokalnych i społeczności globalnej, dyskutowano strategie włączania kobiet w procesy decyzyjne na wszystkich szczeblach prawodawczych w instytucjach publicznych i organizacjach społecznych. Wskazywano również przeciwności, które napotykają kobiety-rolniczki w swoim codziennym życiu i propozycje ich zwalczania. Dyskusje stanowiły rozwinięcie problematyki zarysowanej dnia poprzedniego przez przedstawicielki ze wszystkich regionów świata.
O ile sytuacja kobiet w krajach Globalnego Południa znacznie różni się od doświadczeń rolniczek europejskich czy pochodzących z północnej Ameryki, o tyle ogólna sytuacja kobiety w społeczności wiejskiej ma wiele uniwersalnych wymiarów. Z doświadczeń, którymi dzieliły się uczestniczki spotkania, wyłaniał się obraz ciężkiej, codziennej pracy w polu, przy tych samych, fizycznych czynnościach, które wykonują mężczyźni, a następnie w domu – przy dzieciach i pracach domowych. Kobieta jest w rodzinie filarem opieki i troski, to ona wychowuje dzieci, uczy ich języka i miłości, stanowi oparcie dla mężczyzny, a jednocześnie karmi innych członków społeczności, nie tylko przygotowując pokarm, ale w tym przypadku również uprawiając go. Tym samym jej ciało i energia witalna wykorzystywane są do maksimum, kobietom nie wystarcza już sił na działalność wykraczającą poza własne gospodarstwo, samoorganizację, współdziałanie z innymi członkiniami i członkami społeczności w celu przekształcania rzeczywistości wedle własnych potrzeb – czy to przez uczestnictwo w lokalnych procesach decyzyjnych, czy przez doraźne działania, organizowanie rynków zbytu, komunikacji zewnętrznej.
Ze słów delegatek z Ameryki Łacińskiej wyłaniał się jeszcze trudniejszy obraz życia w krajach, gdzie wciąż działają nieformalne grupy paramilitarne i często nieprzychylne drobnym rolnikom i aktywistom rolniczym oddziały rządowe, gdzie jednocześnie kultura patriarchatu jest wciąż bardzo silna, a przemoc domowa wobec kobiet i ich wykorzystywanie są normą. Stąd zdecydowany i momentami rewolucyjny ton ich przekazu, propagującego „chłopski feminizm” jako postawę niezbędną do kształtowania zdrowych relacji na wsi, który w środowiskach polskich mógłby nie zostać zrozumiany bez odpowiedniego wprowadzenia w kontekst codzienności tych kobiet. Zważywszy jednak na skalę przemocy domowej na wsi polskiej, zjawiska o olbrzymim zasięgu, a nikłej obecności w dyskursie publicznym, waleczna postawa kobiet z Globalnego Południa daje do myślenia i motywuje do podjęcia tematu w naszym kontekście, za pomocą dostępnych nam danych i doświadczeń.
Jednym z głównych wniosków wyłaniających się z tych rozmów, była potrzeba organizacji szerokiej, międzynarodowej sieci szkoleń w ramach struktury La Via Campesina, dedykowanych kobiet oraz mężczyznom, podczas których kobiety mogłyby poznać swoje prawa i możliwości, oraz nauczyć się, jak adresować swoje problemy, jak o nich mówić i jak je rozwiązywać w danym kontekście socjokulturowym. Mężczyźni mogliby zapoznać się z perspektywą kobiet i nauczyć się mówić o sprawach kobiet – rządzący często mężczyźni powinni umieć rozpoznawać i adresować problemy kobiet oraz pomagać im w ich artykułowaniu i rozwiązywaniu.
W trakcie dwudniowego Zgromadzenia Kobiet mężczyźni mogli brać udział w rozmowach i przysłuchiwać się im, ale głosem tym razem dysponowały kobiety. Dużym sukcesem jest organizacja tłumaczeń – obecnie konferencja tłumaczona jest na kilkanaście języków, w tym polski.
Delegatki z Polski, Edyta Jaroszewska-Nowak i Joanna Bojczewska, uczestniczą w rozmowach w charakterze obserwatorek, dzieląc się również perspektywą kobiet ze środkowej Europy. Jednocześnie zapoznają się po kolei z działaczkami i działaczami European Coordination La Via Campesina i rozpoznają zakres działalności organizacji w Europie oraz możliwości, jakie ewentualnie otworzyłyby się przed polskimi rolnikami i rolniczkami, gdyby Polska aktywnie zaistniała w strukturach LVC.
19.07 Oficjalnie rozpoczyna się VII Konferencja La Via Campesina. Więcej szczegółów niebawem.